Veit ekki hvers vegna en þetta er svo sterkt í hausnum á mér núna. er að pæla í því hvert vegir Heidegger eru að fara með mig....var brjálað dugleg í morgun og las frá 9-12....svo pása og svo þegar ég ætlaði að fara að skrifa núna um eftirmiðdag kom ekki neitt....það er sól í borginni og glugginn fallegi með útsýni yfir hringbrautina og krikjugarðinn er rosalega mikið aðdráttaraft. stundum bara kemur eitthvað og stundum ekki. ég les þá bara meira í kvöld og vakna og skrifa á morgun...svona er þetta bara. en þetta lag er svo mikið lokalag, passar í lokin á alls konar eins og til dæmis útvarpsþáttum. fullkomið síðasta lag í lok útvarpsþáttar. þessi útgáfa er önnur en á plötunni, og einhvern veginn auðmjúkari, hefur eitthvað sakleysi sem hin hefur ekki, enda er hún útúrpródúsuð. stundum er less more, og ætli ég verði ekki bara að nota það líka í ritgerðinni, enda mun ég ekki geta sagt allt sem ég er að hugsa. maður klárar aldrei að hugsa í heimspeki, því þá myndi maður bara drepa heimspekina og hugsunina í leiðinni: Njótið og góða helgi!