Þriðja skata ævi minnar komin í hús(maga) og ég er sátt, megasátt (megas-átt?, hvaða átt er það?) Auk þess að vera ægilega bragðgóð og verulega sterk, sér í lagi hnoðmörinn sem okkur pabba tókst að kalla flotmaur óvart, brenndi hún tunguna á mér í tætlur. Nú er ég með sviða og rauða díla á tungunni, sem mér skilst að breytist jafnvel í blöðrur á morgun...veeeiiii! En kikkið við að borða skötuna er alveg brenndrar tungu virði. Mér líður í alvöru eins og ég hafi verið í rosa-góðum rússíbana. Ég er farin að halda að ég miði alla reynslu mína við rússíbana, gerði það víst líka í stúdíóinu um daginn: Betra en rússibani. Skatan er svona á pari við rússíbana, þannig að hljóðversvinna trónir enn efst á lista yfir það skemmtilegasta sem maður gerir. En flotmaurinn, maður.....vá! Nú mega jólin koma fyrir mér, restin skiptir minna máli.