Slys

Ég veit eiginlega ekki hvernig og/eða hvort ég eigi að segja ykkur það sem gerðist. Mér líður einhvern veginn asnalega samt að segja ekki frá því. Það er svo mikil sönnun á því að maður segi bara frá því frábæra sem er að gerast í lífi manns og þegar eitthvað bjáti á, þá þegi maður. Þá bíti maður á jaxlinn, í það súra epli jafnvel. Íslendingar kvarta ekki. Svo er reyndar alveg ógeðslega mikið til af fólki sem er í alvörunni að deyja úr lífshættulegum sjúkdómi og það kvartar aldrei, svo þetta er allt mjög afstætt. Það sem kom fyrir mig er ekki lífshættulegt, og ég mun jafna mig, og ég er ekki að kvarta, en ég ætla samt að segja frá því, því mér finnst það leiðinlegt og mér líður illa og er smá döpur. Það var semsagt keyrt á mig, þar sem ég var að hjóla á hjólastíg. Mjög týpísk útkeyrð ung kona sem sagðist vera að koma heim úr vinnu á sjúkrahúsi, þar sem allt of mikið var að gera, og allt of fáir að vinna, og hún leit ekki til beggja hliða áður en hún keyrði af stað frá biðskildunni sinni og á mig. Ég hafði séð bílinn stopp á biðskildu og var á hjólastíg og treysti bara heiminum, eins og maður gerir. Góðu fréttirnar eru að ég er óbrotin, en vondu fréttirnar að ég er öll marin á vinstri hlið, og get ekki legið í neinni stellingu án þess að finna til, þótt að ég sé að taka parkódín. Svo er ég með bakvesen og við það að hlífa einum líkamsparti fer jafnvægið úr skorðum þannig að mér er beisikklí illt alls staðar núna. Læknirinn sagði að þetta væri verst fyrstu 3 dagana á eftir og þetta gerðist á miðvikudag, þannig að ég bind vonir við sunnudaginn.
Hjólastígurinn sem ég var á þegar þetta gerðist er laugavegur fyrir ofan Hlemm, og ég var á leið frá Hlemmi uppí grasagarð að labba og þaðan ætlaði ég í sund og gufu. Ég er nýflutt í laugardalinn og nota því hjólið sem samgöngutæki, með mjög góðum árangri. Þarna klukkan ríflega hálf-fimm er bæði umferð keyrandi og gangandi vegfarenda og því fór ég yfir götuna á horni Nóatúns til að nýta þennan prýðis-hjólastíg sem þar er. Mikið af túristum sem voru á gangi með ferðatöskur og ég vildi ekki vera leiðinlega hjólastelpan sem sikksakkaði á milli þeirra, þegar búið er að gera aðstöðu fyrir hjólafólk hinum megin götunnar. Gallinn við þennan hjólastíg er þó augljóslega sá að ef bílar á biðskyldu muna ekki eftir því að hjól eru að koma úr báðum áttum þarna, þá gerast svona slys. Ég reyndi að bremsa þegar ég sá að bíllinn tók af stað, en var komin of nálægt og það var úðarigning svo ég rann bara á fullri ferð á bílinn sem var að taka af stað og því ekki á fullri ferð, en skellurinn var samt nægur til að meiða mig og kasta mér í götuna. Þarf ekki að taka fram að hjólið er ónýtt en það er nú minnsta málið. Keypti það árið 2010 fyrir hluta af peningum sem ég fékk þegar herbalife-sölumaðurinn keyrði á fullu aftan á mig og rústaði bakinu mínu. Kaldhæðnislegt. Ég var í rétti þá, er í rétti núna. Keyri alltaf varlega, hvort sem ég er á bíl eða á hjóli. Mér finnst þetta eiginlega dáldið ósanngjarnt, en lífið er oft ekkert sanngjarnt. Hennar hlið, (ökumannsins) er ekki sanngjörn heldur. Hún vinnur allt of mikið í allt of miklu álagi, því heilbrigðiskerfið er í molum. Sama heilbrigðiskerfi og lét mig bíða í 3 klukkutíma eftir að komast í röntgen og 2 tíma eftir að fá úrlesturinn úr myndunum. Bottom line-ið hér er: Það er allt of mikið álag á öllum, þannig að meira að segja þeir sem eru ekki í stresskasti og eru bara úti á leið í grasagarðinn að anda að sér blómalykt og semja ljóð og vera í fíling áður en þeir fara heim að elda í meiri fíling eru ekki óhultir. Þetta slys setur alveg strik í reikninginn hjá mér, og þá er ég ekki bara að meina peningalega. Það er mjög erfitt að koma sér af stað þegar maður er með líkama sem er smá hnjaskaður fyrir. Andlega hliðin hrynur líka í leiðinni og lífið virðist ekkert voðalega skemmtilegt. Plús að það sem mig langar mest að gera núna er að vera að njóta endalausra sumardaga og vera úti að hjóla, en það get ég sko alls ekki gert strax. Ég hef aldrei fengið svartari marbletti en þá sem eru að koma út á rassinum og allt í kringum hann.
Vona núna innilega að veðrið muni sökka í allan júní, og svo komi sól og blíða í allan júlí og allan ágúst og þá verði ég orðin heil heilsu og komin á heilt hjól líka. Takk fyrir að lesa. Ég er ekki að leita að vorkunn, en ef einhver er með sambönd í borgarstjórn má gjarnan benda þeim á slysahættu á núverandi hjólastígum milli Hlemms og Kringlumýrarbrautar.